کد مطلب:51678
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:7
شرايط اساسي قانونگذار در عصر غيبت چيست؟
ميدانيم قانونگذاران در عصر غيبت هرگز در علم قابل مقايسه با معصومين(ع) نيستند امّا به هر حال بايد كه احكام و مقررات متغير نيز بيشترين نزديكي را با قوانيني كه خداي متعال و معصومين(ع) وضع و بيان كرده اند، داشته باشد. براي تحقق اين هدف، قانونگذار بايد واجد سه شرط اساسي باشد:
الف) فقاهت؛ بايد كسي كه در رأس قوه مقننه جامعه اسلاميجاي دارد، بيش از هر كس ديگري با كتاب و سنّت آشنايي داشته باشد. از ديدگاه اسلامي، قانون فقط زماني قانونيت مييابد كه به تصويب و امضاي فقيه ترين فقيهان زمان برسد و هر راه ديگري طي شود بر خلاف مصالح جامعه اسلاميو مخالف با تعاليم دين مقدس اسلام خواهد بود.
ب) آگاهي به اوضاع و احوال زمانه؛ پيداست كه وضع قوانين متغير تأمين كننده مصالح جامعه، تنها با شناخت كامل از كتاب و سنت امكان پذير نيست، زيرا وضع چنين قوانين به دو امر بستگي دارد: يكي علم به اصول كلي موجود در كتاب و سنت، و ديگري فهم و تشخيص مسائل جزئي در هر حادثه و زمان خاص. پس زمامدار جامعه اسلاميعلاوه بر فقاهت و اطلاع از اصول و قواعد كلي شرعي، بايد داناترين مردم به اوضاع و احوال موجود و مصالح جزيي افراد جامعه باشد وگرنه در برابر مسائل و مشكلات اجتماعي نميتواند جامعه اسلاميرا به سر منزل مقصود رهنمون گردد.
ج) تقوا و پارسايي؛ رهبر جامعه بايد با تقوا ترين و پارسا ترين مردم باشد. در غير اين صورت، مردم از خواهشهاي نفساني و غرض ورزيها و سود جوييهاي شخصي در امان نخواهند بود
معارف قرآن ج9
آيت الله مصباح يزدي
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.